طهورا

حافظ ابن سمّان در «الموافقه» از قیس بن حازم نقل کرده است: روزی ابوبکر صدّیق و علی بن ابی طالب دیدار کردند، و ابوبکر در صورت علی تبسّم کرد. علی گفت : چه شده که تبسّم می کنی؟ گفت: از رسول خدا (ص) شنیدم که فرمود: « لایجوز احدّ الصراط إِلّا من کتب له علیِّ الجواز ؛ هیچ کسی از صراط عبور نمی کند مگر کسی که علی برایش حق عبور بنویسد.»

 این روایت در « الریاض النضره» و « صواعق» و « إسعاف الراغبین» ذکر شده است.

 منبع: برگرفته از کتاب الغدیر علامه امینی تحقیق و ترجمه محمدحسن شفیعی شاهرودی، الغدیر، ص 1 .

2- از ابوبکر صدیق نقل شده است: من پیامبر خدا(ص) را دیدم که خیمه ای بنا کرده و بر کمانی عربی تکیه داده بود و در آن خیمه ، علی و فاطمه و حسن و حسین بودند ، و فرمود:‌ « معشر المسلمین ! أنا مسلمٌ لمن سالم أهل الخیمة، حربّ لمن حاربهم ، ولیٌ لمن والاهم ، لایحبهم إلّا سعید الجد طیب المولد ، ولا یبغضهم إلا شقیٌ الجد ردیء المولد؛ ای گروه مسلمین ! من با کسی که با اهل خیمه در صلح باشد در صلحم، و با کسی که با آنان در جنگ است در جنگ هستم، و دوستدار کسی هستم که با آن ها دوستی ورزد. و آنان را جز فرد خوشبخت حلال زاده دوست ندارد، و جز فرد بدبخت دارای ولادت پست، با آنان دشمنی نمی کند.»

این مطلب را در گذشته و حال ، بسیاری از شعرا به نظم درآورده اند که مجالی برای ذکر اشعار آن ها نیست؛ یکی از این اشعار ، شعر صاحب بن عبّاد است:

با دوستی علی شک ها برطرف می شود و نفس ها و روح ها تصفیه می شود و اصل و نسب پاک می گردد. 

پس هر جا دوستدار او را دیدی، برتری و فخر آن جاست. 

و هر گاه دشمن او را دیدی پس در اصل و نسب او نسبی عاریه گرفته شده است. 

پس برای دشمنی او عذری درست کن ، (و بگو) دیوارهای خانه پدرش کوتاه بوده است.

منبع: ترجمه دیوان صاحب بن عباد، ص 95.

و همو سروده است علی بن ابی طالب بر هر شاهد و غایبی واجب است. و هر کس با او دشمنی ورزد مادرش بدکاره بوده و بر پیاده و سواره خود را عرضه می کرده است. 

منبع : محمدحسن شفیعی شاهرودی ، همان ، ص 4-5.